เที่ยวไทยไปคนเดียว
เพราะการเดินทางคนเดียวไม่ใช่เรื่องยาก
คนรอบข้างมักจะถามว่าทำไมไปคนเดียว นั่นอาจเกิดจากเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยเพราะผู้หญิงที่
เดินทางคนเดียวซึ่งเราเองก็ห่วงเรื่องความปลอดภัยเช่นกัน สถานที่ๆไปคือเมืองไทยเป็นหลัก(ความจริง
แล้วเราชื่นชอบเมืองไทย)
ไม่ต้องห่วงเรื่องภาษา (บางทีภาษาพื้นเมืองก็ต้องถามซ้ำ:ไม่ได้เก่งมากแต่ฟังออก)
อาหาร (แต่บางครั้งก็ท้องเสียน่ะ :สำหรับเรายาธาตุน้ำขาวต้องมา )
สกุลเงิน(ยังไงก็ไทยบาท)
การขนส่งที่คุ้นชิน เพราะใช้ชีวิตในต่างจังหวัดตั้งแต่เกิด ภูมิคุ้มกันทางด้านการคมนาคมจึงมีเยอะ ไม่ว่าจะเป็น ขึ้นรถสองแถว รถกะป้อ
นั่งรถเมล์ นั่งเรือคลองแสนแสบ(ที่สุดระทึก)ขับมอไซค์เองได้ นั่งรถทัวร์ นานเกิน 12ชม.ก็ไม่ใช่ปัญหา
นั่งรถตู้ (แต่ที่ไม่ชินบางทีก็มารยาทของคนขับและเพื่อนร่วมทางที่ไม่ได้มาด้วยกัน
ดังนั้น หน้ากาก ยาดม และทิชชู่เปียก เราพร้อมก่อนโควิดมาซ่ะอีก) ในการเดินทางในต่างจังหวัด
แท็กซี่นั้น หายาก ไม่สะดวกสบายเช่น กทม. การเดินทางก็ต้องมากับเวลา
( อันนี้คือสิ่งสำคัญ :แต่ถ้าไปคนเดียวละก็มันอยู่ที่เราว่า จะอยู่กี่วัน แต่ละวันจะไปไหนบ้าง
การหาข้อมูลขั้นพื้นฐานคือสิ่งสำคัญ )
การหาที่พัก ก็แล้วแต่จำนวนเงินในกระเป๋า( เพราะรวยมาก การนอนโฮสเทลสำหรับเราคือ
ดีงาม : คนเยอะ จึงไม่น่ากลัว เพลอๆอาจได้เพื่อนเพิ่มก็ได้ แต่นี่ก็ไม่ค่อยได้เพิ่มหรอก เพราะเป้าหมายของ
เราคือต้องตามเก็บตามแผนที่เตรียมมาในเวลาที่จำกัด แต่หากหลงทางเกิดขึ้น ผู้คนที่เราไป
เยือนมักจะให้การช่วยเหลืออย่างดี:แต่ก็ใช่ว่าจะทุกคนที่เราถามน่ะ ) อย่าลืมว่าเที่ยวคนเดียวความ
ปลอดภัยต้องมาก่อน(ดังนั้นข้อมูลต้องแน่น สถานที่เปลี่ยว สุ่มเสี่ยง เลี่ยงได้เลี่ยงเหอะ)
การเเต่งกาย (ต้องรัดกุมและเหมาะสมกับสถานที่ที่ไป เพื่อความปลอดภัยของตัวเองล้วนๆ)